Mechanizm akomodacji oka, mechanizm wyostrzania obrazu.
Siatkówka, światłoczułość, matryca, fotoreceptory.
Pręciki, czopki, smart-elektronika z dwiema matrycami.
Ludzkie ciało rejestruje i przetwarza mapy wspomnień,
redukując rzeczywistość do subiektywnej historii,
o niekończącym się pościgu za białym króliczkiem.
Aparat fotograficzny zatrzymuje czas i przestrzeń,
odzwierciedlając to co już nie istnieje. Czy istniało?
Zdjęcie to obraz świata zredukowanego do metafory.
Oderwani od pierwotnej materii. Ożywieni. W procesie permanentnej transgresji.
Przenikający tkankę świata i wchłaniający świat do wnętrza własnego ciała.
Czy ona w ogóle istnieje? Ta droga, którą idę.
Ghost ta droga doga, ja ta sto i jedna noga.
Kolejna odnoga. Trwoga. Śmierć i dla Boga Pstryk!
[Notatka z 2018.01.22]
