Light Child

Czym jest Proto-Urbex | Rzeka

Jak w przypadku przenicowywania tkanki miejskiej, badanie tajemnic rzeki, odsłania przed nami miejsca, w których zwyczajna #Eksploracja, zaczyna nabierać cech, właściwie rozumianej Eksploracji Miejskiej. Chociaż nie jest to jeszcze klasyczny #Urbex, sytuacja jest już wystarczająco niecodzienna i staje się momentem zwrotnym.

Takie graniczne obszary Warty uwagi nazywam Proto-Urbex.

Fenomen ten ciągnie dalej i dalej, rzucając wyzwanie samo-zgłębienia. Inaczej niż z Urbexem, gdzie wiemy, że „nie wolno”, w przypadku Proto-Urbexu nie wiemy, czy ktoś lub coś stoi na straży danej przystani. Proto-Urbex jest tam, gdzie pojawia się sygnał wczesnego ostrzegania, idący za nim wewnętrzny opór i konieczność dokonania wyboru. Prowadzi ścieżką introspekcji. Odsłania płynące w nas motywacje i wskazuje nurt naszej tożsamości. Już doświadczony, uświadomi nam także, czy stał się portem do tradycyjnego Urbexu.

Proto-Urbex nie ma jednak wyraźnie określonych współrzędnych. Pozostaje indywidualną sprawą, które obszary nasączanej gąbki, definiować będą momenty przełomowe. Przykłady miejsc w przestrzeni Warty, które określam mianem Proto-Urbex można znależć tutaj > Proto-Urbex

Fotografowanie wyzwala mnie do przekraczania granicy, która istnieje pomiędzy mną, a rzeczywistością.

Patrząc przez obiektyw, zaczynam wchodzić w realny świat. Dalej, dalej i co jeszcze jest dalej? Fotografowanie wytrąca moją egzystencję z pasywności. Pstryk! I przez obiektyw opuszczam swój stały punkt widzenia. Kadr, za kadrem, miga krok, za krokiem. Świat zaczyna się wyłaniać, otwierać, odsłaniać, rozbierać.

Kto tu kogo uwodzi? Czy ja robiąc zdjęcia, uwodzę realny świat łapiąc go w pułapkę kadru? Czy też, to świat uwodzi mnie i utrwala moją tożsamość w wykadrowanej pamięci? Istnieje tu szczególna gra, pomiędzy czasem zatrzymywanym w absolutnym bezruchu, a trwaniem, które dopiero w procesie fotografowania, staje się ruchem.

[Notatka z 2018.01.06]